No-scalpel methode
Je wordt bij Snipmeister geholpen met de no-scalpel methode. Met deze techniek wordt er zo min mogelijk schade gemaakt. Wanneer deze methode wordt vergeleken met de traditionele sterilisatie methode dan zien we:
- minder complicaties
- minder pijn
- sneller herstel
In Nederland zijn wij een van de weinigen die deze methode gebruiken. In o.a. de Verenigde Staten is het een stuk populairder. Daarom ben ik voor mijn training daar naartoe gegaan. Ik heb het geleerd van een van de meest ervaren urologen op dit gebied. Hoewel we inmiddels ruim 1000 sterilisaties hebben uitgevoerd, proberen we elke dag onze techniek en dienstverlening verder te verbeteren.
Anatomie van de sterilisatie bij een man
In de testikels worden zaadcellen aangemaakt. Deze worden vervolgens opgeslagen in de bijballen.
Tijdens de ejaculatie worden de zaadcellen van de bijbal via de zaadleider vervoert naar de penis. Op weg naar buiten wordt het sperma gemengd met vocht uit de zaadblaasjes en prostaat.
Tijdens de ejaculatie worden de zaadcellen van de bijbal via de zaadleider vervoert naar de penis. Op weg naar buiten wordt het sperma gemengd met vocht uit de zaadblaasjes en prostaat.
Tijdens een sterilisatie worden de zaadleiders onderbroken.
Bij de no-scalpel methode die wij hanteren worden de volgende handelingen uitgevoerd:
Bij de no-scalpel methode die wij hanteren worden de volgende handelingen uitgevoerd:
- Tussen 3 vingers van de linker hand wordt de zaadleider gefixeerd. Daarna worden de huid en de zaadleider verdoofd.
- We controleren of er goed is verdoofd. Met een speciale ringvormige klem fixeren we de zaadleider.
- Met een puntvormig schaartje worden de verdoofde huid en zaadleider vervolgens aangeprikt.
- De opening wordt verder vergroot tot ongeveer 1 cm zodat de zaadleider in een lus naar buiten kan worden gebracht.
- De zaadleider wordt doorgebrand.
- Het bovenste deel van de zaadleider wordt aan de binnenzijde zorgvuldig dicht gebrand over ongeveer 6mm.
- De omliggende vliesjes worden als een soort condoom om de bovenzijde heen gevouwen.
- Zelfde stappen maar nu aan de andere zijde van de balzak.
Als je het leuk vindt kun je in dit filmpje zien hoe we de ingreep uitvoeren.
Laagst mogelijke faalkans
Je wilt natuurlijk niet dat de zaadleiders later weer aan elkaar groeien waardoor je weer vruchtbaar wordt. De vorm van occlusie (mucosal cautery of testicular end with fascial interposition) die wij gebruiken kent de laagst mogelijke faalkans (0.0%-0.50%) en wordt door de American Urological Association aanbevolen.
Als je het filmpje goed hebt bekeken dan zul je zien dat we het bovenste deel aan de binnenzijde dichtbranden over ongeveer 6mm. Dit is een extra barriere voor de zaadcellen. Om dit bovenste deel vouwen we de vliesjes die er van nature al omheen lopen als een soort condoompje.
De vliesjes clippen we vervolgens bij elkaar met een klein titaniumclipje ter grootte van een rijstkorrel. Titanium is inert materiaal wat inhoudt dat het lichaam er niet op reageert. Je zult ook geen problemen hebben met een MRI-scan of met douane poortjes. Na sommige buikoperaties krijgen mensen tot wel 60 van dergelijke titanium clipjes in hun buik. Er wordt al decennia gebruik van gemaakt bij sterilisaties of vaatoperaties. Daarnaast wordt er veel gebruik gemaakt van titanium bij implantaten in de mond, kunstgewrichten en hartkleppen.
Als je het filmpje goed hebt bekeken dan zul je zien dat we het bovenste deel aan de binnenzijde dichtbranden over ongeveer 6mm. Dit is een extra barriere voor de zaadcellen. Om dit bovenste deel vouwen we de vliesjes die er van nature al omheen lopen als een soort condoompje.
De vliesjes clippen we vervolgens bij elkaar met een klein titaniumclipje ter grootte van een rijstkorrel. Titanium is inert materiaal wat inhoudt dat het lichaam er niet op reageert. Je zult ook geen problemen hebben met een MRI-scan of met douane poortjes. Na sommige buikoperaties krijgen mensen tot wel 60 van dergelijke titanium clipjes in hun buik. Er wordt al decennia gebruik van gemaakt bij sterilisaties of vaatoperaties. Daarnaast wordt er veel gebruik gemaakt van titanium bij implantaten in de mond, kunstgewrichten en hartkleppen.
Open einde
Wij laten het onderste (testiculaire deel) open. Daardoor kunnen de zaadcellen de balzak inlopen. Daar worden ze afgebroken en de vrijgekomen eiwitten worden in het lichaam hergebruikt. Hier merk je niets van. De gedachte is dat je hierdoor na de ingreep ook minder klachten zult hebben. Hieronder gaan we hier verder op in.
De term "open-end" of "open-ended" verwijst naar een vasectomietechniek waarbij het onderste (testiculaire) uiteinde van de zaadleider niet wordt afgesloten met een hechting, klem of door verhitting. Het idee hierachter is dat als het onderste uiteinde wordt afgesloten, waardoor de normale afvoer van sperma wordt geblokkeerd, er een plotselinge druktoename kan ontstaan in de bijbal en het deel van de zaadleider dat zich onder de vasectomieplaats bevindt. Dit kan mogelijk leiden tot een verhoogde ontstekingsreactie.
Volgens deze theorie zou een overmatige ontstekingsreactie na de vasectomie het risico op ongemak kunnen vergroten en de kans op een succesvolle hersteloperatie verkleinen, mocht de patiënt later besluiten tot een hersteloperatie. Na een vasectomie met de open-end techniek kan er zich op de plaats van de vasectomie een spermagranuloom vormen. Dit kan het ontstekingsproces van sperma-opname naar de vasectomieplaats verplaatsen, waardoor de kans op littekenvorming en secundaire afsluiting van de bijbal en de zaadleider afneemt.
Hoewel deze techniek voordelen kan hebben, worden deze vaak overdreven op websites die deze methode promoten.
Ten eerste resulteert niet elke vasectomie met open-end in een spermagranuloom op de plaats van de vasectomie. Bij veel patiënten lijkt er dus snel na de vasectomie een natuurlijke afsluiting van het onderste uiteinde te ontstaan. Ten tweede ontwikkelen sommige patiënten na een vasectomie met de open-end techniek nog steeds ongemak en gevoeligheid van de bijbal, hoewel dit minder vaak voorkomt: ongeveer 2% bij de open-end techniek versus 6% bij de gesloten techniek (Contraception 46(6):521-521, 1992).
Deze "congestieve epididymitis" reageert meestal goed op ontstekingsremmers zoals ibuprofen, maar het toont aan dat de open-end techniek geen garantie is om ontstekingen van de bijbal te voorkomen. Ten derde kan een granuloom op de vasectomieplaats even gevoelig zijn als een ontsteking van de bijbal, maar ook dit reageert meestal snel op ontstekingsremmers. Ten vierde, hoewel het succespercentage van hersteloperaties na een open-end vasectomie hoger kan zijn, biedt deze techniek geen garantie voor succes. Ook veel mannen met een gesloten vasectomie hebben succesvolle hersteloperaties ondergaan. Kortom, hoewel de open-end techniek theoretische voordelen heeft, is het geen "standaardzorg" en heeft de gesloten techniek zich jarenlang bewezen als een effectieve methode.
De term "open-end" of "open-ended" verwijst naar een vasectomietechniek waarbij het onderste (testiculaire) uiteinde van de zaadleider niet wordt afgesloten met een hechting, klem of door verhitting. Het idee hierachter is dat als het onderste uiteinde wordt afgesloten, waardoor de normale afvoer van sperma wordt geblokkeerd, er een plotselinge druktoename kan ontstaan in de bijbal en het deel van de zaadleider dat zich onder de vasectomieplaats bevindt. Dit kan mogelijk leiden tot een verhoogde ontstekingsreactie.
Volgens deze theorie zou een overmatige ontstekingsreactie na de vasectomie het risico op ongemak kunnen vergroten en de kans op een succesvolle hersteloperatie verkleinen, mocht de patiënt later besluiten tot een hersteloperatie. Na een vasectomie met de open-end techniek kan er zich op de plaats van de vasectomie een spermagranuloom vormen. Dit kan het ontstekingsproces van sperma-opname naar de vasectomieplaats verplaatsen, waardoor de kans op littekenvorming en secundaire afsluiting van de bijbal en de zaadleider afneemt.
Hoewel deze techniek voordelen kan hebben, worden deze vaak overdreven op websites die deze methode promoten.
Ten eerste resulteert niet elke vasectomie met open-end in een spermagranuloom op de plaats van de vasectomie. Bij veel patiënten lijkt er dus snel na de vasectomie een natuurlijke afsluiting van het onderste uiteinde te ontstaan. Ten tweede ontwikkelen sommige patiënten na een vasectomie met de open-end techniek nog steeds ongemak en gevoeligheid van de bijbal, hoewel dit minder vaak voorkomt: ongeveer 2% bij de open-end techniek versus 6% bij de gesloten techniek (Contraception 46(6):521-521, 1992).
Deze "congestieve epididymitis" reageert meestal goed op ontstekingsremmers zoals ibuprofen, maar het toont aan dat de open-end techniek geen garantie is om ontstekingen van de bijbal te voorkomen. Ten derde kan een granuloom op de vasectomieplaats even gevoelig zijn als een ontsteking van de bijbal, maar ook dit reageert meestal snel op ontstekingsremmers. Ten vierde, hoewel het succespercentage van hersteloperaties na een open-end vasectomie hoger kan zijn, biedt deze techniek geen garantie voor succes. Ook veel mannen met een gesloten vasectomie hebben succesvolle hersteloperaties ondergaan. Kortom, hoewel de open-end techniek theoretische voordelen heeft, is het geen "standaardzorg" en heeft de gesloten techniek zich jarenlang bewezen als een effectieve methode.
